Fartopolis aka Stinkcity!

Na Mount Doom te zijn ontvlucht, op naar het volgende hellegat dat dit land te bieden heeft: Rotorua. Gebouwd tussen geisers, stomende modderpoelen ofwel: op ronduit actief vulkanisch gebied. Maar voordat we daar aankwamen, nog wel een machtige waterval gezien: weten niet meer precies hoeveel m3 water er doorheen gaat, maar geloof ons: HEEL VEEL per minuut.

Aangekomen in Rotorua, geloofden we onze neuzen niet: wat een rotte eieren lucht. De NZ-ers hebben de stad de bijnaam 'fartopolis' gegeven, wij hadden het snel over stinkcity. Toch waren de natuurveschijnselen wel mooi: enorm veel stoom uit de grond, met mineralen gevulde meren (de foto met het oranje laagje is de champagne pool, waar werkelijk alles in zit wat je kunt bedenken: goud, zink, magnesium, zwavel!). De foto van de modderpoel bevat juist weer veel koolstof. Maar al die dampen: op een gegeven moment heb je dat wel geroken.

Mede gestimuleerd door het slechte weer, zijn we ook naar het Kiwi-huis geweest. En echte Kiwi's gezien, in hun natuurlijke -lees: nachtelijke- omgeving. We wisten niet dat dit beestje met uitsterven wordt bedreigd: zonder ingrijpen zou het dier al in 2015 uitgestorven kunnen zijn. De NZ-versie van de Dodo zeg maar.

Slecht weer maakt echter niets uit wanneer je wil gaan raften!! Dat hebben we dus ook maar s gedaan, op de Rangitaiki -rivier. Helaas is dit een dermate natte aangelegenheid, dat we er geen foto's van hebben. Maar geloof ons: het is spannend en tegelijkertijd brengt het je naar volstrekt afgelegen gebieden. Er was ook een groep schoolmeiden aan het raften en die zijn toch behoorlijk gekapseisd bij een 'rapid': het bootje waar wij in zaten, mocht als reddingsteam fungeren. Hadden we niet verwacht!! Raften is zeker voor herhaling vatbaar. Wie ons kan vertellen waar het in Europa kan: we houden ons aanbevolen.