Fartopolis aka Stinkcity!

Na Mount Doom te zijn ontvlucht, op naar het volgende hellegat dat dit land te bieden heeft: Rotorua. Gebouwd tussen geisers, stomende modderpoelen ofwel: op ronduit actief vulkanisch gebied. Maar voordat we daar aankwamen, nog wel een machtige waterval gezien: weten niet meer precies hoeveel m3 water er doorheen gaat, maar geloof ons: HEEL VEEL per minuut.

Aangekomen in Rotorua, geloofden we onze neuzen niet: wat een rotte eieren lucht. De NZ-ers hebben de stad de bijnaam 'fartopolis' gegeven, wij hadden het snel over stinkcity. Toch waren de natuurveschijnselen wel mooi: enorm veel stoom uit de grond, met mineralen gevulde meren (de foto met het oranje laagje is de champagne pool, waar werkelijk alles in zit wat je kunt bedenken: goud, zink, magnesium, zwavel!). De foto van de modderpoel bevat juist weer veel koolstof. Maar al die dampen: op een gegeven moment heb je dat wel geroken.

Mede gestimuleerd door het slechte weer, zijn we ook naar het Kiwi-huis geweest. En echte Kiwi's gezien, in hun natuurlijke -lees: nachtelijke- omgeving. We wisten niet dat dit beestje met uitsterven wordt bedreigd: zonder ingrijpen zou het dier al in 2015 uitgestorven kunnen zijn. De NZ-versie van de Dodo zeg maar.

Slecht weer maakt echter niets uit wanneer je wil gaan raften!! Dat hebben we dus ook maar s gedaan, op de Rangitaiki -rivier. Helaas is dit een dermate natte aangelegenheid, dat we er geen foto's van hebben. Maar geloof ons: het is spannend en tegelijkertijd brengt het je naar volstrekt afgelegen gebieden. Er was ook een groep schoolmeiden aan het raften en die zijn toch behoorlijk gekapseisd bij een 'rapid': het bootje waar wij in zaten, mocht als reddingsteam fungeren. Hadden we niet verwacht!! Raften is zeker voor herhaling vatbaar. Wie ons kan vertellen waar het in Europa kan: we houden ons aanbevolen.

Tongariro and around

We zitten helemaal in de mood van de outdooractiviteiten, dus de daywalk over de Tongariro vulkaan moet gelopen worden. Bovendien is het het hele zuideiland vrijwel overal mooi weer geweest, dus het lijkt allemaal als een zonnetje te verlopen. Maar helaas: het aanhoudende slechte weer tijdens onze eerste week op het Noord-eiland (de regen) en de onvoorspelbare omstandigheden die in de bergen op kunnen treden, heeft ons ertoe gedwongen om verder te reizen. Weliswaar een prachtige wandeling rondom de Ngauruhoe vulkaan gemaakt (ongelooflijk: bijna alle plaatsen en bergen hebben oude Maori namen: onuitspreekbaar en je vergeet ze zo). Gelukkig heeft Tolkien deze merkwaardige, spookachtige berg keurig Mount Doom genoemd en heeft Peter Jackson deze berg terecht gebruikt als visuele weergave in de Lord of the Rings trilogie. Mooi om te zien hoe een regisseur aan zijn plaatjes komt!

Afscheid van het zuid eiland

De laatste dagen op het zuid-eiland hebben we doorgebracht in de marlborogh sounds: een mooi, groen gebied, niet erg toeristisch en met goede wandelingen. Dat leverde weer wat mooie plaatjes op. En bij toeval zagen we ook het schip dat ons de volgende dag van Picton naar Wellington zou brengen. En die volgende dag hebben we ook goed ervaren wat de nieuw-zeelanders bedoelen met de uitspraak 'we can have four seasons in one day...': hier is het prachtig weer, wij konden de overtocht maken met windkracht 10 in de soms striemende regen. Maar een dergelijk briesje is geen reden om het schip uit de vaart te halen. Had best gemogen: we zijn allebei licht zeeziek geworden van de ruim 3 uur durende trip op de schommelboot! Hoewel: de fish&chips als lichte lunch werkte misschien ook niet helemaal mee...

Wijn, wijn en ....wijn

Na het avonturieren was het tijd de spanning weg te spoelen in het Marlbrough wijngebied. En lekkere wijn kunnen ze hier maken, vooral de witte! We hebben sublieme sauvignon blanc en chenin blanc geproefd. Allemaal braaf op de fiets verkend, dus hoefde er bij de proeverij niet teveel op het uistpugen gelet te worden. Heerlijk heerlijk allemaal. Je raakt er wel een beetje uitgeteld van...

Abel Tasman park

Ongelooflijk, het ene moment loop je in de koude op de gletsjer, het volgende moment zit je in zwembroek en bikini in de kayak op zee. Mooie manier om dicht bij de dieren te komen. Eerst brengt een tractor je de zee in -ze verzinnen hier van alles- en daarna kayak je -op zee natuurlijk, niet eenvoudig in een baai-. Je ziet zeehonden en zeeleeuwen op rotsen, maar je peddelt ook nietsvermoedend langs een zeehond die gewoon naast de kayak in het water ligt te spelen. En de vogels storen zich ook niet aan een kayak, als ze vanuit de lucht op hun prooi in het water duiken! De wandeling terug was wederom een beproeving: een lastige hangbrug op 50m hoogte, die je direct deed denken aan films waarin die brug toch niet zo sterk is! Maar wederom: het was het waard en het lijkt erop dat de hoogtevrees is overwonnen...

Overwinning op Fox Glacier

Vanuit Wanaka door de bergen langs de westkust terug naar het Noorden. De wegen door de bergen zijn mooi, maar kosten tiiijjjjdddd. Met max. 30 km per uur zigzaggend en 200 km later om 13.15 uur in Fox Glacier aangekomen. Ja, we konden nog wel even snel aanhaken bij de wandeling over de gletsjer die om 13.30 uur vertrok! Snel spullen gepakt en niet eens de tijd gehad te kijken hoe stijl de wandeling eigenlijk was (o.a. 100 m steile afgrond zonder enige vegetatie/omheining).... En dat moeten we vaker doen, want het betekende uiteindelijk een overwinning voor Chris zijn hoogtevrees! Na flink gestegen te zijn, kwamen uiteindelijk op die mysterieuze gletsjer, waar we met ouderwets omgebonden ijzers door het ijs en de spelonken zijn gelopen. Fantastische ervaring: een overgebleven gletsjer van 18.000 jaar oud en ook nog 1 van de weinigen die in een 'tropische omgeving' lag (op de gletsjer was het 15 graden, de weg ernaar toe wel 25 graden).

Wanaka

Niet naar het drukke Queenstown, maar naar het net zo actieve Wanaka. 's Morgens gejetboat op lake Wanaka, waar we de enige waren op 1 van de grootste meren van het land (uniek, want in de zomer stikt het er van de boten). ' s Middags weer een fantastische wandeling gemaakt en van het uitzicht op het meer genoten. We hebben dan niet aan de gekte van het bunjyjumpen en parachute springen mee gedaan, maar we vinden onszelf al enorm actief...!